Koffiereview: het Brandhuys

Van Instagram werd ik heel lang ontzettend onzeker. Is die foto wel mooi genoeg? Krijg ik wel voldoende likes? Is dit wel interessant voor anderen? Met @bakkiemetbecca heb ik dat lekker losgelaten door simpelweg te delen wat mij blij maakt. En dat wordt beloond! Al 700 mensen vinden het leuk om mijn posts over pleur te volgen en af en toe krijg ik zelfs een lekker koffietje opgestuurd. Daarom heb ik besloten om over sommige koffies en branders een review te schrijven! De eerste brander op de menukaart: het Brandhuys.

Over het Brandhuys
Fysiotherapeut David bouwde zijn tuinhuisje om tot ‘brandhuis’, waar hij nu met passie en heel veel aandacht koffieboontjes brandt. Na vele weekenden en avonduurtjes te hebben besteed aan de start van de branderij, is het Brandhuys officieel uit de kinderschoenen gestapt. Hard work pays off, want de koffieboontjes worden inmiddels door heel het land gedronken. Ook heeft David een nieuwe (grotere) brander aangeschaft én geeft hij koffieworkshops!

Afgelopen Januari schreef David in een van zijn blogs nog flink te willen groeien dit jaar. Daarin deed hij een klein oproepje: “Deel je ervaring met mij en anderen om je heen, maar geniet vooral van de mooie smaken die koffie te bieden heeft.” Dat doe ik natuurlijk met liefde! Hopelijk draag ik zo een klein beetje bij aan zijn doel om eind 2021 zich volledig te kunnen storten op het Brandhuys.

Koffie 1: Rafael, Colombia
Ik kreeg twee zakjes opgestuurd om te proeven. Als het om eten gaat, bewaar ik meestal het lekkerste voor het laatst (zoals de roze glazuurlaag van een tompouce, who’s with me?). Toch verdient dit koffietje het om als eerste benoemd te worden! Met de smaaktonen caramel en bosbessen leek mij dit een perfecte boon voor mijn standaard cappuccino met havermelk. Niets was minder waar!

Recept:
– 19,5 gram in
– 27 seconden
– 48 gram uit

De espresso rook naar caramel, had een romige crema en een perfect tijgerprintje. Hij was mooi in balans, met een licht zuurtje. In mijn cappuccino verdween dat zuurtje en bleef er een zoet verwenmoment over. Zelf kijk ik ook altijd even naar de puck. Die tikte ik er in één keer uit en liet nauwelijks koffie achter in het filterbakje.

Koffie 2: Dionisia, Peru
Een nieuwe zak bonen openen is een van de fijnste dingen om te doen. Dit zoete en fruitige zakje was dan ook een feestje om te ruiken! Dionisia leek iets lichter gebrand dan Rafael en werd beschreven met de smaaktonen honing en abrikoos. Eerlijk is eerlijk, met deze koffie had ik toch iets meer moeite. Ik vond hem te zuur. Ook in een cappuccino met havermelk. Uiteindelijk heeft David mij het advies gegeven om een 1:3 ratio te proberen.

Recept:
– 19 gram in
– 28 seconden
– 60 gram uit

Dat hielp! De espresso had een iets lichtere crema dan van Rafael, rook fruitig en de smaaktonen kwamen met dit recept tot hun recht (voor zover ik dat al kan proeven, haha). Dit zijn dan ook espresso’s waarmee ik écht smaaktonen kan leren herkennen! De puck was er iets moeilijker uit te tikken en liet wat koffie over, maar dat vind ik zelf veel (!) minder belangrijk dan de smaak van de koffie.